Zaburzenia erekcji nie zawsze wyglądają tak samo. Jak mogą objawiać się problemy ze wzwodem i po czym rozpoznać dysfunkcję seksualną?
Diagnostyka zaburzeń erekcji
Zaburzenia wzwodu pod kątem fizjologicznym dzielimy na trzy rodzaje. Są to: uszkodzenia ciał jamistych uniemożliwiające sztywność penisa i w konsekwencji, odbycie stosunku seksualnego, całkowity brak wzwodu, lub niemożność jego utrzymania [1]. Ponieważ przyczyny poszczególnych rodzajów zaburzeń potencji lub słabej erekcji mogą być bardzo różne, zazwyczaj diagnostyka rozpoczyna się od wywiadu lekarskiego, mającego na celu wykluczenie psychogennego podłoża schorzenia. W przypadku, gdy podejrzewana jest fizjologiczna przyczyna zaburzeń erekcji, przeprowadzone zostają szczegółowe badania.
Lekarz zleca zazwyczaj monitorowanie nocnych polucji (w domu lub w laboratorium, przy użyciu specjalnej medycznej aparatury), oznaczenie poziomu hormonów męskich, czyli androgenów [2], a także sprawdzenie funkcjonalności ciał jamistych. Zazwyczaj odbywa się to przy pomocy zastrzyku z substancją pobudzającą erekcję. Jeżeli następuje wzwód, powraca się do diagnozy o psychogennym podłożu zaburzenia. W przypadku braku wystąpienia erekcji i usztywnienia penisa lekarz zleca dalsze szczegółowe badania i farmakoterapię. Nierzadko korekty trzeba dokonać operacyjnie. W terapii zaburzeń potencji lub słabej erekcji używa się także pompek do penisa, ułatwiających jego usztywnienie.
Erekcja a psychika
Większość zaburzeń wzwodu ma podłoże psychiczne. Zazwyczaj związane jest to z indywidualną sytuacją mężczyzny. Młodzi i rozpoczynający życie seksualne panowie, często obawiają się kompromitacji przed partnerką lub tego, jak wypadną ich umiejętności. Starsi mężczyźni często są przemęczeni, mają problemy z koncentracją z powodu problemów osobistych czy w pracy – co odbija się na ich życiu seksualnym. Natomiast panowie po czterdziestce i pięćdziesiątce często niedomagają w sypialni z powodu skutków ubocznych chorób, które mogą również wywołać słaby wzwód lub całkowity brak erekcji. W przypadku zdiagnozowania psychogennych problemów z erekcją lekarz zazwyczaj zleca psychoterapię. Najczęściej stosowana jest terapia poznawczo-behawioralna, choć niekiedy prowadzi się ją w nurcie psychodynamicznym. W przypadku problemów w związku niekiedy pacjent kierowany jest na terapię w nurcie systemowym – razem z partnerką.
Więcej na temat rodzajów zaburzeń erekcji >>
1. Dadej R. Zaburzenia erekcji – fizjologia, epidemiologia, patofizjologia, diagnostyka i leczenie. Przewodnik Lekarski 2001, 4, 10, 106-111.
2. Sawka M. Neurogenne przyczyny zaburzeń erekcji. Seksuologia Polska, 2004, 2, 1, s.13-17.
