Stożek rogówki to stosunkowo rzadko występująca choroba wzroku, która polega na zmianie kształtu rogówki z kulistej na stożkowaty. Bardzo często towarzyszy jej również astygmatyzm, zniekształcenie obrazu widzianego zarówno z bliska, jak i z daleka, dostrzeganie kilku obrazu podczas wpatrywania się na pojedynczy przedmiot oraz szybko pogarszający się wzrok. W naszym artykule dowiesz się na czym dokładnie polega ta choroba, a także w jaki sposób się ją diagnozuje i leczy.
Przyczyny powstawania stożka rogówki
Jak tłumaczy nasz rozmówca, specjalista z firmy Poland Optical, dystrybutora najwyższej jakości urządzeń okulistycznych i optycznych: Tak naprawdę nie wiadomo jakie czynniki mają największy wpływ na powstawania stożka rogówki, zaobserwowano jednak, że dużo częściej dochodzi do jego powstawania u osób które mają przesuszone i zaczerwienione oczy, cierpią z powodu różnego typu reakcji alergicznych, mają katar sienny oraz przewlekłe zapalenie zatok. Nie wiadomo jednak w jakim stopniu te czynniki powodują powstawania stożka rogówki, a w jakim są jego konsekwencją. Pierwszymi oznakami choroby mogą bowiem (choć nie muszą) być właśnie zaczerwienienie oczu oraz częste swędzenie oka, połączone z jego energicznym pocieraniem.
Następnym etapem choroby jest niestety bardzo szybko pogarszający się wzrok oraz wspomniane we wstępie naszego artykułu zniekształcenia obrazu oraz widzenie kilku obrazów jednocześnie. W takich wypadkach konieczne jest już udanie się do gabinetu okulistycznego w celu wykonania dokładnych badań, które pozwolą na postawienia diagnozy.
Diagnoza stożka rogówki
W przypadku pojawienia się objawów, które mogą oznaczać stożek rogówki, lekarz okulista przeprowadza badanie przy użyciu lampy szczelinowej lub wykonuje topografię rogówki. Obie te metody pozwalają na wykrycie stożka rogówki, pamiętajmy jednak o tym, żeby nie zwlekać z pójściem ze swoim problemem do lekarza, ponieważ im wcześniej uda się tę chorobę wykryć, tym mamy większe szanse na całkowite zahamowanie jej rozwoju oraz poprawę swojego widzenia. W przypadku późno wykrytej choroby, może być konieczne wykonanie operacji przeszczepu rogówki.
Leczenie stożka rogówki
Metoda leczenia stożka rogówki jest zależna od stopnia zaawansowania choroby. Podstawowa metoda polega na indywidualnym doborze za pomocą topografu rogówkowego twardych, gazoprzepuszczalnych szkieł kontaktowych, które mają za zadanie korygowanie krzywizny rogówki. Z czasem jednak same soczewki mogą już nie wystarczać, ponieważ choroba cały czas postępuje.
W takich wypadkach pomocne może być wszczepienie w chore oko specjalnych pierścieni śródrogówkowych (tzw. intacsów), które powodują spłaszczenie szczytu stożka i przywrócenie mu bardziej naturalnego kształtu. Zabieg ten jednak trzeba co jakiś czas powtarzać.
Najskuteczniejszą metodą leczenia stożka rogówki jest zdecydowanie tzw. cross-linking. Może być jednak przeprowadzany jedynie w początkowej fazie choroby. Chore oko zakrapla się roztworem ryboflawiny, a potem naświetla promieniami UV. Zabieg skutkuje pobudzeniem produkcji kolagenu w rogówce, dzięki czemu odzyskuje ona częściowo swoją wytrzymałość. Cross-linking sprawia że stożek już się nie rozwija, a u niektórych osób dochodzi nawet do spłaszczenia rogówki i znacznej poprawy widzenia.
